¡Ciao Cartagena!

Lieve allemaal,

Na twee weken in Cartagena, was het vandaag tijd om door te reizen. Vrijdag was onze laatste Spaanse les, heel jammer om al weg te gaan! Na 2 weken voelt Cartagena al een beetje als thuis, gek hoe snel je je thuis kan voelen in een andere stad. Hoewel, met de prachtige straatjes, aardige mensen, mooie zonsondergangen, tropische temperaturen en ons ‘taalschool familietje’ voel je je snel thuis. Vooral ’s avonds komt de stad tot leven (alleen dan is het dragelijk buiten). Alle ramen en deuren gaan open, stoelen en tafels gaan naar buiten (inclusief ventilator), de muziek gaat aan en het bier wordt open getrokken. Heerlijk sfeertje!

Afgelopen weekend zijn we met wat mensen van onze school naar Playa Blanca geweest, een prachtig wit strand. Onze Colombiaanse leraren zaten de hele dag op een stoel onder een afdak in de schaduw, terwijl de Europeaanse leerlingen in de zon lagen en af en toe een duik namen in het turquoiseblauwe water.

Zondag zijn we verhuisd van ons hostel naar een appartement iets buiten het centrum. We verbleven hier met een Zwitsers meisje van onze school, een Colombiaanse vrouw en 3 jongens uit de US. Met de jongens uit de US hebben we erg gelachen (vooral om US commercials op youtube). De Colombiaanse, een hele lieve vrouw, heeft ons haar hele levensverhaal vertelt. Wel een goede manier om ons Spaans te oefenen. Het blijft een ontzettend leuke taal om te leren. Na twee weken les van 9-12 uur gaat het ook erg goed nu! Al zouden we wel meer moeten praten, Engels blijft toch vaak het makkelijkst.

Woensdagmiddag zijn we naar de ‘Mud Volcano’ geweest. Volgens verhalen heeft deze vulkaan ooit vuur en lava gespuwd. Een priester geloofde echter dat dit het werk was van de duivel. Door middel van heilig water wilde hij daarom de Duivel wegjagen en sindsdien bevat de vulkaan alleen nog maar modder.. Tja, waar of niet, het is in ieder geval een hele aparte ervaring. Met z’n 15en klommen we de vulkaan op (of beter vulkaantje, misschien 14 meter hoog) om vervolgens de vulkaan in te gaan. Door de substantie blijf je drijven en krijg je je benen nauwelijks naar beneden. Eerst kregen we een massage, waarbij ze ongeveer alles betasten en ondertussen riepen ‘Gemelas bonitas’ (mooie tweeling), ehh beetje ongemakkelijk dus. Hierna duwden ze je naar de andere kant van het bad waar je jezelf moest zien te redden. Heel lastig als zwemmen niet lukt (FLOOOOR HOE MOET IK REMMEN, IK HOUD JOU VAST!!!). Hoop botsingen en geklungel in de modder, terwijl ondertussen de stank van modder al onze poriën introk en we probeerden een medestudent te helpen waarvan de modder haar mond inliep. We hebben heel erg moeten lachen. Gelukkig bleven onze hoofden vrij van modder, vanwege onze contactlenzen moesten we onze zonnebrillen op. Eenmaal uit het bad, bleek het ergste nog te komen; je schoon wassen in een meer vlakbij. Daarbij werd je geholpen door vrouwen die je dwongen te zitten in het ondiepe water, en met emmertjes water over je hoofd je schoon boenden. Bikinitopjes werden opzij geduwd, broekjes werden uitgetrokken. Tja, zolang je maar schoon wordt he..

Donderdagochtend zijn we met onze school naar een ‘comedor’ (een soort voedselbank voor kinderen) geweest. Alle leerlingen hadden geld ingezameld en de school had hiervan stoelen en eten gekocht. Hiermee gingen we naar een arme buitenwijk van Cartagena, om dit uit te delen aan kinderen. Deze kinderen kunnen elke dag voor een symbolisch bedrag, 40 cent, een lunch krijgen. Onze school steunt dit doel. Wij hielpen deze dag met het uitdelen van het eten. De kinderen waren zo lief! Bijzonder om te zien hoe weinig de kinderen hebben, maar hoe ontzettend vrolijk ze zijn. Een jongetje dacht dat ik mijn moeder, broer en zus meegenomen had (ze zien natuurlijk nooit Europeanen, voor hen zijn we allemaal hetzelfde).

Nog wat andere leuke opmerkingen van onze medereizigers:
- Man uit Engeland: ‘Jullie Nederlanders zijn echt freaks!’ Wij: ‘Eh hoezo?’ ‘Jullie spreken alle talen, zonder ook maar een enkel accent.’ Wel een compliment toch!?
- Wij tegen jongen: ‘Waar kom je vandaan?’ Jongen: ‘Israël. En jullie? Nederland? Jullie zien er zo Nederlands uit, het lijkt wel of je uit een fabriek komt.’ Hmm tja, weet niet zeker of dit een compliment of een belediging is.
- Onze muntdropjes uit Nederland hebben we proberen uit te delen aan onze internationale vrienden. Ze vielen niet zo goed in de smaak.. Ze dachten dat we ze probeerden te vergiftigen.
- Verder krijgen we continu te horen ‘He huh he huh!?!? Twee dezelfde? Zussen!? Tweeling!?’. Zelfs op straat en in winkels wordt het vaak gevraagd. Grappig dat het voor mensen kennelijk zo bijzonder is, wij weten niet beter:)

Vanmorgen zijn we vertrokken naar het kustplaatsje Santa Marta, vanuit hier gaan we twee nachtjes naar een nationaal park (parque Tayrona) samen met een vriend uit de US. Met ons kleine rugzakje op pad, dit wordt het echte backpacken! Uren wandelen naar een slaapplek, slapen in hangmatten, buiten douchen, geen wifi (!).. maar wel wakker worden aan de prachtigste stranden van Colombia. We hebben er veel zin in!

We hopen dat alles met jullie ook goed gaat in Nederland. Wat fijn dat het daar ook zo mooi weer is, geniet ervan!

Liefs,
Suus en Floor